Een heel klein golfje van emotie trekt door me heen als ik denk aan tijd doorbrengen met m’n dochtertje.
Ben ik er wel genoeg op mijn dagen met haar?
En in m’n hoofd en gedachtes ga ik op zoek naar bewijs.
Letterlijk bewijs.
En m’n ziel ontspant een beetje als ze ziet ‘ja natuurlijk, jullie zijn gaan fietsen, jullie hebben gepuzzeld, jullie hebben gerotzooid’.
Maar interessanter is dat ik een soort bewijs nodig heb, omdat ik het anders ’niet goed doe’.
Het gevoel was maar klein, maar ik ben inmiddels getraind om het op te merken.
Interessant.
Alles is goed en gebeurt precies zoals het moet gebeuren.
Ik mag m’n drang naar ‘het goed doen’ in liefde nog meer loslaten.
Ik ben, ik leef, ik ben, ik leef.
Wakker, bewust en met liefde.
En dat is met de stroom mee, dat is me laten meevoeren met de stroom en genieten van alles wat ik onderweg tegenkom.
Gisteren was toch heerlijk, in alle opzichten?
Alleen m’n hoofd gaat ermee aan de haal omdat het labels van goed en fout wil plakken op alles.
Interssant maar hoeft niet. Oh wat lief, maar nee dank je.
Als een kopje thee dat je afslaat omdat je geen dorst hebt.
Of geen trek in thee.
Of juist iets kouds wilt drinken.
Gewoon.
Ik ben licht, ik ben liefde, ik ben zoveel licht en zoveel liefde dat het m’n hart en wezen vult en vult en vult.
Ik word groter en groter, ik neem steeds meer ruimte in.
Vroeger was ik bang dat ik anderen dan zou vermorzelen.
Maar ik zie nu wat er echt gebeurt.
Als ik groei, groeien anderen mee.
Als ik meer geluk pak, pakken anderen dit mee.
En hoe meer ik pak, hoe meer er is!
Krankzinnig!
Precies het tegenovergestelde van hoe ik mijn leven zolang geleefd heb.
Zuinig zijn, want anders is het op.
Niet gebruiken, want anders gaat het stuk.
Goed vasthouden, want anders raakt het kwijt.
Als zij liefde aan een ander geven, is er niet genoeg voor mij.
Als zij aandacht aan iets anders geven, geven ze dus niet om mij.
En dat doet zo’n ongelofelijke pijn.
Hartepijn. Zielepijn. En het voelt ook zo oneerlijk.
Zij wel en ik niet.
Jij wel en ik niet.
En nu, zodra ik denk:
Zij zijn beter, zij hebben meer omzet, hun berichten hebben meer likes, kijk eens hoeveel volgers.
Ooh, ik moet ook een event organiseren, ja ik moet ook weer een nieuw programma, ben ik wel zichtbaar genoeg?
Doe ik wel de juiste dingen?
Denk ik STOP. Adem in.
En adem uit met geluid.Welke gedachte kan ik nu denken die beter voelt?
Voor welke gedachtes kan ik nu kiezen, die me weer in de richting brengen waar ik WEL naar toe wil?
Ik ben licht, ik ben liefde, ik ben overvloed.
En ik ben precies op de juiste weg.
Hoe meer er is, hoe meer er komt.
Ik hou van m’n werk.
Ik ben trots op m’n werk.
Het voelt goed om te doen wat ik doe.
Ik weet niet alles en juist dat is gaaf.
Want ik leer elke dag, ik groei elke dag.
En hoe heerlijk is dat gevoel.
Dat gevoel van een wens of een verlangen hebben, geïnspireerde actie ondernemen en genieten van alles wat je onderweg tegenkomt.
En je laten verrassen door al het moois dat daardoor op je pad komt.
Het is wel even wennen.
Want in plaats van drama, ontmoet ik mijn droomleven.
In plaats van angst en verdriet om het tekort, voel ik de extase van alle mogelijkheden.
En in plaats van grijpen en vasthouden uit angst om te verliezen, sta ik hier, met open handen, open armen en open hart en roep ik ‘er kan nog meer bij!!’
Liefs, Divera | Dé coach voor beginnende coaches
www.hethandboekvoorbeginnendecoaches.nl
