Lieve mama, vandaag zou je 74 jaar geworden zijn. En mijn geboortejaar is 1974. Mooi. Vind ik echt. Ik kan aan je denken zonder paniek of angst of verdriet. Hoe mooi is dat. Dit is dus hoe het voelt om verwerkt te hebben. En los te laten. En manieren te weten om mijn signalen te kennen, te herkennen, aandacht te geven en weer door te gaan.
Het had ook anders kunnen lopen.
Ik had net zo kunnen leven als vroeger.
Onbewust.
Alles benaderen vanuit angst en tekort.
Me overspoelt voelen door m’n emoties.
Vechten voor bestaansrecht.
Schreeuwen om gehoord te worden.
En in alles het bewijs zien dat ik werd afgewezen.
Als je er in zit, kun je er niet op kijken.
En nu kan ik er wel op kijken.
Getver.. ’that’s not a pretty sight’.
Grofweg is het ongeveer zo gegaan:
1. Vastzitten in gedoe en drama, onbewust leven en leven als reactie op alles om me heen.
2. Krampachtig in de buitenwereld zoeken wat ik eigelijk mezelf moest geven.
3. Alles en iedereen om me heen de schuld geven.
4. Hard op m’n bek gaan en in een burn-out komen, nog steeds alles om me heen de schuld geven.
5. Reageren op m’n omgeving met heftige, ongecontroleerde emoties.
6. Opkrabbelen. Stapje voor stapje.
7. Kleine keuzes maken vanuit m’n hart.
8. Steeds meer keuzes maken vanuit m’n hart.
9. Verlangen voelen om een verschil te maken in de wereld.
10. Verliefd worden op het coachvak: coachopleidingen doen en gaan coachen. Lesgeven voor coachopleidingen.
11. ‘Wakker’ worden en ineens patronen herkennen, gedrag herkennen en leren hoe ik echt voor mezelf kan kiezen.
12. Vol afschuw, schuld en schaamte kijken naar stap 1 t/m 5
13. Ook dat gedoe een beetje liefde geven.
14. Steeds meer keuzes maken vanuit m’n hart.
15. En alles aangaan, alles voelen, alles uiten, alles verwerken. Vanuit liefde. En vanuit het weten dat de sleutel tot alles in mezelf ligt. En vanuit een verlangen om te leven, te groeien, te schitteren.
16. Loskomen van gedoe en drama.
17. Eigen keuzen maken, eigen verantwoordelijkheid nemen.
18. Voelen hoe mijn binnenste kalm en rustig is en blijft, zelfs op de meest emotionele momenten.
19. Mijn meest schitterende leven leven.
20. Af en toe terugvallen in oud gedrag van ‘als JIJ nou maar anders was/deed, dan was IK nu gelukkig’
21. Steeds sneller deze reactie opmerken en stoppen. Gewoon stoppen.
22. De schoonheid zien, voelen en ervaren van de lessen die ik mag leren.
23. En weer schitterend verder leven.
24. Repeat vanaf 19.
Godzijdank ben ik pas 44.
Ik heb nog een heel leven te leven en dat met deze inzichten.
Daar kan ik om huilen.
Kijk, dat is het verschil.
Vroeger kon ik in een ugly cry schieten omdat ik ergens niet voor werd uitgenodigd. Of als ik me verloor in de oneerlijkheid van het leven.
Nu kan ik huilen om de schoonheid van het leven. Van die dikke, warme tranen, die schoonspoelen en reinigen. Die prikken, maar toch ook louterend aanvoelen. Begrijp je wat ik bedoel? Voel je het verschil?
Maak vandaag een keuze vanuit je hart. Hoe klein dan ook. En voel hoe dat voelt. En doe dat morgen weer.
En voor je het weet, leef jij je meest schitterende leven.
Liefs, Divera
P.S. Herken je mijn verhaal en voel jij dat je er klaar voor bent om die keuzes vanuit je hart te maken?
Stuur me een bericht of nog beter, boek hier een gratis coach consult. Laat dat dan jouw hart-keuze zijn van vandaag.
