Wie zegt hoe het moet?
Wie bepaalt de regels?
Wie verklaart dat je het goed doet?
Of niet?
Ik breek vrij van alles wat is opgelegd en aangeleerd en ik voel me bijzonder ongemakkelijk.
Want wanneer breek ik te ver?
Wanneer ga ik regels voorbij die wel goed zijn en dienen?
Of is dit weer een trucje van m’n ego om me te laten conformeren aan hoe het hoort?
Je mag je vuile was niet buiten hangen.
Maar m’n verdriet en drama delen voelt zo ontzettend bevrijdend!
Je moet je netjes gedragen, een ander aan het woord laten, je inhouden.
Maar het laten gaan, de rauwe kanten laten zien, de volledige ruimte pakken en helemaal los gaan voelt precies zoals ik echt ben!
Je moet tips delen en adviezen geven.
Maar de verhalen delen zoals ze vanuit m’n inspiratie, via m’n vingers en het toetsenbord op m’n beeldscherm verschijnen vind ik zoveel leuker!
Je moet minimaal # keer iets delen op social media.
Maar m’n neus laten zien wanneer ik daar zin in heb, voelt voor mij zoveel beter.
En een stemmetje hoor ik venijnig zeggen: ‘kijk, het MAG natuurlijk allemaal wel precies zoals jij dat wilt.
Tuurlijk.
Toe maar.
Doe maar.
Maar dan zul je niet zo succesvol zijn als die ander.
Dan zul je niet zo geliefd worden als die ander.
Dan zullen ze je raar vinden.
En anders.
En vreemd.
En eigenwijs.
Ik wil en-en.
En ik heb en-en.
Ik doe alles zoals ik het wil EN ik laat me inspireren door anderen.
Ik doe alles zoals ik het wil EN ik volg vanuit m’n hart het voorbeeld van mijn helden en heldinnen.
Ik doe alles zoals ik het wil EN ik sta open voor alles wat daar nog eens een schepje bovenop kan doen.
Het voelt goed.
Ik ben gelukkig.
Mijn leven gaat precies zoals ik dat zo graag wil.
Ik ben gezond en gelukkig.
Mijn gezin is gezond en gelukkig.
Mijn bedrijf is gezond en gelukkig!
Dus. Dat.
Liefs, Divera | Dé coach voor beginnende coaches
p.s. is het jouw tijd om te schitteren als coach maar je weet niet waar je moet beginnen? Begin bij hét handboek voor beginnende coaches.